بررسی صدمات دندانی خفیف (ترک) ناشی ازدو روش لوله گذاری از راه دهان و بینی و ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در بیمارستان طالقانی تهران

سابقه و هدف: صدمات بافت های دهان و دندان از فراوان ترین پدیده ها طی لوله گذاری از راه دهان و بینی بوده، یک سوم تمام شکایات علیه متخصصین بیهوشی را تشکیل می دهند. این مطالعه با هدف بررسی صدمات دندانی ناشی از دو روش لوله گذاری از راه دهان و بینی (به خصوص صدمات دندانی خفیف (ترک)) و ریسک فاکتورهای آن صورت پذیرفت.  مواد و روشها: این تحقیق آینده نگر مشاهده ای بر روی 60 بیمار (30 نفر در گروه با لوله گذاری از دهان و 30 نفر در گروه با لوله گذاری از بینی) در سال های90-1389 در بیمارستان طالقانی تهران صورت گرفت. معاینه هر بیمار با ست معاینه یک بار مصرف استریل، پروب پریودنتال و دستگاه لایت کیور انجام شد. های سانترال بالا بیشترین میزان ایجاد ترک جدید را داشتند(60% و 3/63% به ترتیب در لوله گذاری از دهان و بینی). ارتباط معنی داری بین جنس، bmi، asa، کلاس دندانی، و تجربه فرد لوله گذار با افزایش تعداد ترک در دو گروه دیده نشد. بروز صدمات دندانی مرئی پیرو لوله گذاری از بینی 7/1% و پیرو لوله گذاری دهانی10% بدست آمد.  یافته ها: یافته های بدست آمده نشان داد در هر دو گروه دندان های سانترال بالا بیشترین میزان ایجاد ترک جدید را داشتند(60% و 3/63% به ترتیب در لوله گذاری از دهان و بینی) . ارتباط معنی داری بین جنس، bmi ، asa ، کلاس دندانی، و تجربه فرد لوله گذار با افزایش تعداد ترک در دو گروه دیده نشد. بروز صدمات دندانی مرئی پیرو لوله گذاری از بینی 7/1% و پیرو لوله گذاری دهانی10% بدست آمد. نتیجه گیری: صدمات نامرئی دندانی ناشی از لوله گذاری شیوع بالایی دارند. این صدمات مورد توجه متخصصین بیهوشی نیستند، زیرا قابل رویت نبوده، عامل شکایت و ایجاد عارضه در زمان انجام بیهوشی نیستند. آموزش آناتومی، فیزیولوژی و پاتولوژی دندان به متخصصین بیهوشی، همچنین استفاده از محافظ های دندانی برای پیشگیری از این صدمات باید مورد توجه قرارگیرد.